دریافت
حجم: 640 کیلوبایت

عذرتراشی بی‌فایده

زمین و آسمان را به هم می‌بافد که بگوید تقصیر او نبوده است. خوب هم بلد است توجیه کند. جوری حرف می‌زند که هر کس نداند، خیال می‌کند مقصر که نیست هیچ، طلبکار هم هست. عجب! حالا نتیجه چه می‌شود؟

مگر قرار است که بر اساس قراردادها به او پاداش دهند یا عذابش کنند که فکر می‌کند بهانه‌ها فایده دارد؟ حتی عذاب، نتیجه اعمال او نیست که جای اعتراض داشته باشد؛ بلکه این خود اعمال اوست که حالا به شکل واقعی‌اش یعنی عذاب دیده می‌شود. بله، او در همین دنیا برای خودش عذاب را می‌خرید، اگرچه بارو نمی کرد و حالا به همه چیز باخبر شده است. اما حقیقت آن است که اصلا به چنین چیزی نیاز ندارد، چرا که خودش به همه آن آگاه است...

یُنَبَّؤُا الْإِنْسانُ یَوْمَئِذٍ بِما قَدَّمَ وَ أَخَّرَ (13)

در آن روز انسان را از آنچه پیش فرستاده و از آنچه بعد آورده آگاه مى‌کنند. (13)

بَلِ الْإِنْسانُ عَلی‏ نَفْسِهِ بَصیرَةٌ (14) وَ لَوْ أَلْقی‏ مَعاذیرَهُ (15)

نه، نیازى به این خبر کردن نیست، بلکه آدمى به نفس خویش بیناست و مى‌داند چه کرده است، (14) هر چند عذرهایش را مطرح کند تا عذاب را از خود بگرداند. (15)