جهان در مُشت توست

گاهی باید این آیه را با خودت تکرار کنی. گاهی که از همه جا رانده و مانده می‌شوی و از خودت بدت می‌آید؛ و گاهی که خیال می‌کنی خبری است و تو هم برای خودت کسی شده‌ای! بله، چه وقتی یأس وجودت را گرفته و چه وقتی که تکبر می‌خواهد نابودت کند با خودت بگو:

رَبُّ الْمَشْرِقَیْنِ وَ رَبُّ الْمَغْرِبَیْنِ[1]

پروردگار دو مشرق و پروردگار دو مغرب است.

آن وقت دیگر خدای شرق و غرب جهان صرفا یک خالق از کار افتاده برایت نیست، بلکه خدایی است که لحظه‌به‌لحظه تو را زیر نظر دارد و مهربانانه مدیریتت می‌کند. او همان خدایی است که انسان را از گل خشک و جنیان را از شعله‌های آتش آفرید و ربوبیت آن‌ها را برای همیشه به عهده گرفت.

قشنگی کره زمین آن است که از هر جا نگاه بکنی مشرق‌ها و مغرب‌ها دارد تا من و تو بفهمیم همه جهان در دستان این خدای مقتدر و مهربان است...