مرحوم آقای خویی در درس فوق‌العاده جدی بودند. یک‌بار آقای خویی تب شدیدی می‌کنند. آن روزها هم که مثل حالا دارو نبود که بخورند و زود خوب شوند. ایشان در آن حال به خودشان می‌گویند: «اگر بروم، نمی‌توانم فکر کنم و بفهمم، فقط درس را در حافظه ضبط می‌کنم و بعد که حالم بهتر شد، تقریر درس را می‌نویسم.» ایشان همین کار را می‌کنند و بعد تقریر درس را می‌نویسند و به استاد می‌دهند که اگر اشکالی داشت، برطرف کنند. مرحوم آقای غروی گفته بودند: «وقتی متن را خواندم، انگار که با ضبط صوت گرفته‌شده بود! کوچک‌ترین جاافتادگی و اشکالی نداشت.»
راوی: حجت‌الاسلام حاج شیخ علی بهجت، به نقل از آیت‌الله بهجت
منبع: تبیان
آیت‌الله سید ابوالقاسم موسوی خویی
نظرات (۰)