خانواده مقاومتی (102)- زنان و فرار از خیابان

این خانم‌هایی که صبح تا شب در خیابان هستند و هر دفعه یک بهانه دارند، حواس‌شان را جمع کنند. یک روز به اسم خرید، یک روز به اسم گردش با دوستان و یک روز هم برای کار! چه خبر است؟ مگر زن چقدر می‌‌تواند از محل اصلی زندگی و کارش که خانه است فاصله بگیرد؟ اصلاً چه مقدار کار بیرون برای او پسندیده است که این‌قدر از خانه فراری است؟ باور کنید این‌همه حضور جسم زن در محیط‌های مردانه به نفع هیچ‌کس نیست. مگر نشنیده‌ایم که امام کاظم (علیه‌السلام) فرمودند:

لَا یَنْبَغِی لِلْمَرْأَةِ أَنْ تَمْشِیَ فِی وَسَطِ الطَّرِیقِ وَ لَکِنَّهَا تَمْشِی إِلَى جَانِبِ الْحَائِطِ[1]

شایسته نیست که زن از وسط مسیر راه برود، بلکه شایسته است که از کناره‌ها حرکت کند.

نقش زن، بسیار ظریف است. قرار نیست همه جا جسم او حضور داشته باشد. بلکه می‌تواند با روح بزرگ خود به طور نامرئی، بسیار تأثیرگذار باشد؛ چه در خیابان چه در هر جای دیگر.