تبلیغ، ریشه قرآنی دارد. خداوند متعال در سوره مبارکه احزاب میفرماید: «اَلَّذینَ یُبَلِّغُونَ رِسالٰتِ اللهِ وَیَخشَونَهُ وَ لا یَخشَونَ اَحَدًا اِلَّا اللَهَ وَ کَفَیٰ بِاللهِ حَسیبًا»1 تبلیغ یعنی چه؟ یعنی رساندن یک پیام، یک سخن درست؛ منتها شرط این تبلیغ این است که صادقانه، صمیمانه، امانتدارانه و مسئولانه باشد.
در حکومتهای مادی هم تبلیغ هست؛ بهاصطلاح پروپاگاندا، که این با آن، بهطور مبنایی و اصولی متفاوت است. پروپاگاندا برای کنترل کردن افکار عمومی مردم است؛ در جهت دست یافتن به قدرت، به منفعت، به پول است. اما تبلیغ اسلامی مسئلهاش این نیست. تبلیغ اسلامی عبارت است از تفاهم با مردم. بحثِ کنترل نیست، بحثِ تفاهم است؛ ذهنها را به سمت یک هدف عالی و والایی متوجه کردن و ذهنها را به هم نزدیک کردن. اثر این تفاهم چیست؟ اثر تفاهم این است که مردم در جهت کارهای اساسی و خیر، خودشان مسئولانه وارد میشوند. بحث آوردن مردم در مقام مسئولیت است.
1) سوره احزاب، آیه 39
(امام خامنهای، 06/10/1396)
نظرات (۰)