برای مردها جایگاه اجتماعی خیلی مهم است؛ بیشتر از زن‌ها. البته زن‌های امروزی که بعضی‌هایشان خیلی تلاش می‌کنند شبیه مردها باشند هم به همین بلا دچار شده‌اند. برای همین است که زن و مرد خانه را به خوابگاه تبدیل کرده‌اند و برای باهم‌بودن‌شان حسابی باز نمی‌کنند. نتیجه‌اش این می‌شود که زن و مردهای امروزی در محیط کاری و اجتماعی خودشان بروبیایی دارند، ولی به خانواده که می‌رسد، انگار وارد میدان جنگ شده‌اند.
اشکال اینجاست که مردم برای ما مهم‌تر از خدای مردم است. برای همین هم اصل و اساس را رها کرده‌ایم به فرع چسبیده‌ایم. در حالی که پیامبر ما فرمود: معیار خوب‌بودن یا نبودن شما نسبت‌تان با خانواده است:
خَیْرُکُمْ خَیْرُکُمْ لِأَهْلِهِ وَ أَنَا خَیْرُکُمْ لِأَهْلِی[1]
بهترین شما، بهترین‌تان نسبت به خانواده‌اش است و من بهترین شما نسبت به خانواده هستم.
پس برای این منظور هم می‌توانیم رسول‌الله را الگو قرار دهیم. کاش یکی به ما بگوید پیامبر اعظم با خانواده‌اش چگونه بوده است.
نظرات (۰)