نیمه شعبان؛ مظهرِ امید به آینده

نیمه‌ شعبان، مظهر امید به آینده است؛ یعنی همه‌ امیدهایی که ما به چیزی پیدا می‌کنیم، ممکن است بشود، ممکن است نشود؛ اما امید به اصلاح نهایی به‌وسیله‌ ولی مطلق حضرت حق، حضرت صاحب‌‌‌‌الزمان (عج) امید غیرقابل تخلف است. السَّلامُ عَلَیکَ یا وَعدَ اللهِ الَّذی ضَمِنَه؛ وعده‌ تضمین‌شده‌ خدا است... فقط هم ما -شیعه- نمی‌گوییم، فقط هم ما مسلمان‌ها نمی‌گوییم، [بلکه] همه‌ ادیان عالم منتظر یک روز آن‌چنانی هستند. امتیاز کار ما این است که ما طرف را می‌شناسیم، وجودش را حس می‌کنیم، حضورش را قبول داریم، با او حرف‌ می‌زنیم، با او مخاطبه می‌کنیم، از او می‌خواهیم و او هم پاسخ می‌دهد به ما؛ تفاوتش این است. دیگران -مسلمانان غیر شیعه و متدینین غیرمسلمان- به یک‌چیز مبهمی معتقدند؛ اما شیعه نه؛ مشخص است که چه می‌خواهیم، با چه کسی حرف می‌زنیم؛ [نیمه شعبان] روز امید است.

 (امام خامنه‌ای، 10/02/1397)