در محضر قرآن ۲۶۴ | مرگ بر بی‌نیازی باطل!

مرگ بر بی‌نیازی باطل!

انسان به خودش اگر باشد، احساس باطل استغنا تمام وجودش را می‌گیرد. درست مثل آن کسی که پیامبر و قرآنش را به خاطر آمدن یک نابینای جویای حقیقت رها کرد و با خودش گفت: من به این چیزها نیازی ندارم! این طبیعت انسانی است که حقیقت را می‌پوشاند. مرگ بر او به خاطر این اخلاق زشتش!

قُتِلَ الْإِنْسانُ ما أَکْفَرَهُ! مِنْ أَیِّ شَیْ‏ءٍ خَلَقَهُ؟[1]

مرگ بر انسان که چقدر حق­پوش است، خدا او را از چه چیزى آفریده است؟

او این سیر را که خدا از نطفه خلقش کرده و تا قیامت مدیریتش می‌کند را نمی‌بیند و برای همین احساس بی‌نیازی می‌کند. اما کافی است نشانه‌های پروردگارش را در چیزهای دیگری چون خوردنی‌ها ببیند که چگونه یک دانه به باغ و نخلستان تبدیل می‌شود.

این‌ها همه نشانه آن است که خدای شما رب و پروردگار شماست، اما حیف که نمی‌بینید و از قرآنش بی‌نیازی می‌جویید...



[1] سوره مبارکه عبس، آیه ۱۷ و ۱۸

اشتراک گذاری در کلوب اشتراک گذاری در فیس بوک اشتراک گذاری در تویتر اشتراک گذاری در افسران اشتراک گذاری در پلاس

نظرات (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی