دارای بی‌دین؛ ندار دین‌دار

امان از تفاوت‌های پول‌دارهای دین‌نافهم و ندارهای دین‌باور. این پول‌دارها آن‌قدر به پول و مال و منال خود می‌نازند که اصلاً نمی‌توانند به قیامت و نیازشان به خدای بزرگ فکر کنند. در مقابل آن ندارها که به این دنیای فانی بی‌تعلق‌اند، تشنه شنیدن حرف حق برای رسیدن به آن سعادت جاودان‌اند.

تفاوت این داراها و ندارها، برای پیامبر هم مشکل‌ساز شده و اویی که برای هدایت تک‌تک ما نفس‌ها می‌زند، حالا دارد برای یکی از همین پول‌دارهای سرخوش قرآن می‌خواند تا بلکه هدایتش کند و او اما به خاطر آمدن یکی از آن ندارهای نابینا، ترش‌رویان پشت می‌کند و می‌رود!

اما پیامبر، به طبیعت مهربان و پیامبرانه‌اش نمی‌خواهد جهنمی شدن او را ببیند و برای همین به سویش می‌آید که ناگاه آیات وحی او را بازمی‌دارد و گوش‌زد می‌کند:

کَلاَّ إِنَّها تَذْکِرَةٌ، فَمَنْ شاءَ ذَکَرَهُ

نه، مبادا چنین کنى، این قرآن پندى است. پس هر که بخواهد، آن را یاد کند و پند گیرد.