روز سخت آگاهی

بدترین خبر برای انسانی که خیلی زود با این دنیای زودگذر انس می‌گیرد آن است که بفهمد او را از مأنوس و محبوبش جدا خواهند کرد و به سرای دیگری خواهند برد. آن وقت همه کارهای جاهلانه‌ای که در این دنیا می‌کرده جلوی چشمش می‌آید و همه قواعدی که خیال می‌کرده تا ابد جاودانه است، به هم می‌ریزد. اگر تا به حال برای آبروداری‌اش دختران بی‌گناه را زنده به گور می‌کرده و خم به ابرو نمی‌آورده، اگر تا به حال به راحتی ظلم می‌کرده و نگران نتیجه‌اش نبوده، اگر تا به حال ابر و باد و مه و خورشید و فلک را در اختیار خود می‌دیده... باید بداند که همه این‌ها عوض می‌شود!

نه خورشیدِ روشنی‌بخش همیشه روشنی می‌دهد و نه دریای آتش‌خاموش‌کن، سرد و خاموش می‌ماند. همه قواعد به هم می‌ریزد و قیامت برپا می‌شود تا یک اتفاق مهم روی دهد:

عَلِمَتْ نَفْسٌ ما أَحْضَرَتْ[1]

هر کسى دستاورد خویش (از عقاید، علایق و رفتارها) را حاضر مى‌یابد و از آن آگاه مى‌شود.

خود را آماده کنیم برای آن روز...