رابطه‌شان شکرآب است و هر دو تقصیر را گردن دیگری می‌اندازد. اصلاً از فردای عروسی دیگر آب خوش از گلویشان پایین نرفته! شاید خیال می‌کنند زندگی خودبه‌خود ساخته می‌شود و این‌ها بازیگرانی بی‌اراده هستند! پس فرق ما با حیوانات چیست؟ همسر من اشتباه کرده و من هم تلافی کرده‌ام و این بازی را ادامه داده‌ام تا زندگی‌ام به این وضع در آمده؟ وای بر من! مگر امام صادق (علیه‌السلام) نفرمود:
رَحِمَ اللَّهُ عَبْداً أَحْسَنَ فِیمَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ زَوْجَتِهِ
فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ قَدْ مَلَّکَهُ نَاصِیَتَهَا وَ جَعَلَهُ الْقَیِّمَ عَلَیْهَا[1]
خدا رحمت کند مردی را که میان خود و همسرش را اصلاح نماید، زیرا خداوند اختیارش را در دست او گذاشته و او را قیم و سرپرست زن نموده است.
خدا همه اختیارات را به من داده؛ حالا به جای اینکه به فکر اصلاح رابطه‌مان باشم دارم با او موش و گربه بازی می‌کنم!
نظرات (۰)