از «سجین» تا «علیین»

همه قوانین سخت و مجازات‌های سختگیرانه را هم که پشت سر هم بچینی، باز هم نمی‌توانی جلوی کم‌گذاشتن‌ها و کم‌فروشی کردن‌های اهل تطفیف را بگیری. دانش آموزی که نخواهد، حتی به زور نمره و تنبیه و تشویق هم درس نخواهد خواند، و همین طور کارمند و کاسب و کارگر و مدیر!

همه این‌ها جز با ایمان به قیامت سربه‌راه نخواهند شد، ولی انگار به این روز هم ایمان نمی‌آورند و گمان می‌کنند که بعد از مرگ خبری نیست. پس باید بدانند که در قیامت بدکاران را زندانی به نام سجین است و در مقابل، بهشتیان در جایگاهی بلند قرار دارند:

کَلاَّ إِنَّ کِتابَ الفُجَّارِ لَفی‏ سِجِّینٍ... کَلاَّ إِنَّ کِتابَ الْأَبْرارِ لَفی‏ عِلِّیِّینَ

نه چنین است [که می‌پندارند]، که کارنامه بدکاران در «سجّین» است... نه چنین است، در حقیقت، کتاب نیکان در «علّیّون» است.

 آری، کم‌فروشی جز با ایمان به این قیامت حیرت‌انگیز از بین نمی‌رود!