کامل شدن انسان و شب

سیر تکاملی آن‌قدر مهم است که هر کس از آن بی‌بهره باشد بی‌چاره خواهد شد! برای همین در روایات فرموده‌اند هر کس دو روزش مساوی باشد ضرر کرده،[1] با این وجود خیلی مسخره‌ است که کسی بگوید من چون کار بدی نمی‌کنم پس ضرر نخواهم کرد؛ انگار نمی‌داند که إنّ الانسانَ لَفی خُسر!

برای همین سوره انشقاق خیلی تلاش می‌کند تا به من و تو بفهماند بخواهیم یا نخواهیم به سوی خدایمان خواهیم رفت و فقط می‌توانیم کیفیت ملاقات با خدایمان را رقم بزنیم. برای همین به سیر تکاملی شب که از سرخ شدن آسمان شروع می‌شود و تا تاریکی محض پیش می‌رود، سوگند می‌خورد تا بدانیم ما را هم تکاملی هست:

لَتَرْکَبُنَّ طَبَقاً عَنْ طَبَقٍ[2]

(ای انسان‌ها!) شما مراحلى را یکى پس از دیگرى خواهید پیمود (تا سرانجام به ملاقات خدای خویش برسید)

و چقدر حیف است که ما برای بهتر ملاقات کردن حضرت دوست تلاش نمی‌کنیم...