در ادبیات قدیم گاهی به زن‌ها می‌گفتند «ضعیفه». این عبارت امروزه بیشتر به بی‌احترامی شبیه است، ولی در آن زمان مفهوم عمیقی داشته: ضعیفه یعنی بی‌دفاع. برای همین هیچ مردی با زنان دعوا نمی‌کرده، حتی اگر خود آن زن حرمت نگه نمی‌داشته است. اصلا لوطی‌ها همین‌ها بودند که شاید برخی قیود را رعایت نمی‌کردند، ولی حواس‌شان به این دستور امام صادق علیه‌السلام بوده:
اتَّقُوا اللَّهَ فِی الضَّعِیفَیْنِ یَعْنِی بِذَلِکَ الْیَتِیمَ وَ النِّسَاءَ[1]
از خدا در مورد دو شخص ضعیف پروا کنید: یکی یتیم و دیگری زنان.
در برخی روایات نیز این‌گونه زنان را بهشتی دانسته‌اند به خاطر رحمی که خدا به ضعیف بودن‌شان می‌کند.[2] اما حالا می‌بینیم که این حریم‌ها رعایت نمی‌شود. در واقع مردی که احترام زن را نگه ندارد، از او ضعیف‌تر است!
نظرات (۰)