تو گناه کن، عذابش با من!

امان از این رفیق‌های دروغین که آدم را با طناب خودشان تا ته چاه می‌برند و خودشان هم نمی‌دانند که نمی‌توانند کاری برای آدم بکنند. راست‌راست راه می‌رود و می‌گوید: تو فلان کار را بکن گناهش با من! مگر نمی‌دانندکه خدا فرمود:

لا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْری‏[1]

هیچ گنهکاری بار گناه دیگری را بر دوش نمی‌گیرد.

پدری که به فرزندت می‌گویی: پشت تلفن بگو بابا نیست؛ شوهری که به همسرت می‌گویی: در خیابان آرایش کن یا فلان لباس را بپوش؛ و رفیقی که می‌گویی تو دروغش را بگو یا رشوه‌ و ربایش را بگیر، گناهش با من... حواس‌تان باشد گناه او برای خودش است و البته گناه شما دو چندان خواهد بود... پس تقوای الهی پیشه کنید!