چه می‌شود که وقتی قیمت شیر و ماست ده یا بیست درصد بیشتر می‌شود، مصرف آن‌ها در خانه‌های ما به نصف می‌رسد؟ از این مهم‌تر، چه می‌شود که وقتی خبر گران شدن دلار و طلا می‌رسد، خرید آن‌ها چندین برابر می‌شود و با پایین آمدن این پول‌ها افرادی سکته می‌کنند و افرادی دیگر مریض می‌شوند؟
این‌ها همه نشان می‌دهد که مسئله جامعه ما بیشتر از اینکه اقتصادی باشد، فرهنگی است و از همین‌جا می‌شود فهمید که ما در همین مسئله‌های اقتصادی و فرهنگی تا چه حد نیازمند ایمان به خدا هستیم. چون اگر باور کنیم در همه این بالا و پایین‌های اقتصادی خدایی هست، آن وقت آرامش روانی بر همه‌مان حاکم می‌شود و مدیریت اقتصادی‌مان فرق می‌کند.
شاید برای همین است که خیلی‌ها هنوز پول‌هایشان را نگه داشته‌اند و نه حاضرند صدقه بدهند و نه برای زیارت اباعبدالله هزینه‌اش کنند...
نظرات (۰)