قهر، قهر با کوتوله‌های تنگ‌نظر

ما با دنیا قهر نیستیم، ولی با دنیاخواهان قهر می‌کنیم. دنیاخواهان کسانی هستند که فقط دنیا را می‌خواهند و برای همین هم به خدا و یاد خدا پشت می‌کنند. اصلاً دنیاخواهی با خداخواهی جمع نمی‌شود، ولی برعکسش ممکن است؛ یعنی اگر کسی فقط دنیا را بخواهد، هیچ‌وقت نمی‌تواند به خدا برسد، ولی اگر خدا را بخواهد، خدا دنیا را هم به او می‌دهد. برای همین، پیامبر به این دنیاخواهان پشت می‌کند:

فَأَعْرِضْ عَنْ مَنْ تَوَلَّى عَنْ ذِکْرِنا وَ لَمْ یُرِدْ إِلاَّ الْحَیاةَ الدُّنْیا[1]

از کسانی که از یاد ما روی گردانده‌اند و جز زندگی دنیا را نخواسته‌اند، روی بگردان.

راستی چرا این‌گونه است؟ قرآن می‌گوید: «چون این [دنیاخواهی] آخرین مرز دانش و معرفت آنان است. یقیناً پروردگارت به کسی که از راه او منحرف شده داناتر و به کسی که هدایت یافته آگاه‌تر است.

چقدر انسان باید فکرش کوتوله باشد که فقط دنیا را بخواهد!