از حضرت رضا علیه‌السلام روایت‌شده: «چون ماه محرّم فرامی‌رسید، کسى پدرم را خندان نمی‌دید و پیوسته تا روز دهم اندوه و حزن بر او غالب بود. چون روز عاشورا می‌شد، روز مصیبت و حزن و گریه ایشان بود.»
بالاخره ماه حزن و اندوه اهل‌بیت علیهم‌السلام، ماه عاشقی و نوکری سرور و سالار شهیدان فرارسید. شهرها رنگ و بوی عاشورایی به خود گرفته‌اند، مساجد و حسینیه‌ها سیاه‌پوش شده‌اند و مردم پیراهن سیاه به تن دارند و همه در تکاپوی مهیا کردن مجالس عزاداری هستند. خوب است به تبعیت از اهل‌بیت علیهم‌السلام سعی کنیم در این ماه یا حداقل در دهه اول آن تمرین حزن داشته باشیم، کمتر بخندیم و نشان دهیم عزادار هستیم.
لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِیَّهُ وَ جَلَّتْ وَ عَظُمَتِ الْمُصیبَهُ بِکَ عَلَیْنا وَ عَلى جَمیعِ اَهْل ِالاِسْلامِ
به‌راستی بزرگ شد سوگوارى تو و گران و عظیم گشت مصیبت تو بر ما و بر همه اهل اسلام
مفاتیح‌الجنان
نظرات (۰)