وقتی جانت درآید...

اصطلاحی دارند قدیمی‌ها و آن اینکه می‌گویند: آن‌قدر فلان کار را بکن تا سرت بخورد به سنگ لحد! یعنی تو که حرف حساب نمی‌فهمی و مثلاً هر چه می‌گوییم سیگار ضرر دارد، باز هم می‌کشی، آن‌قدر بکش تا بمیری. این حرفی است که خدا به پیامبرش می‌گوید تو هم به مردم بگو، با این تفاوت که این‌ مثال‌ها با مرگ تمام می‌شود و آنچه پیامبر می‌گوید، تازه مرگ ابتدایش است.

پیامبر از قیامت می‌گوید و مردم تحویل نمی‌گیرند. برای همین جواب آخر خدا به پیامبر این است:

فَذَرْهُمْ حَتَّى یُلاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذی فیهِ یُصْعَقُونَ[1]

[اى پیامبر، اینک که حقانیت تو را می‌بینند ولی نمی‌پذیرند]، آنان را واگذار تا آن روزشان را که در آن جانشان را مى‌ستانند، دیدار کنند.

آن روز، چه روزی است؟ قرآن توضیح می‌دهد: روزى که چاره‌اندیشى آنان سودى به حالشان ندارد و از سوى هیچ کس یارى نمى‌شوند...