امان از بی‌بصیرتی!

بی‌بصیرتی که شاخ و دم ندارد، ممکن است قرآن‌خوان هم باشی، بچه‌مسجدی هم باشی، حتی نماز شب هم بخوانی، اما بی‌بصیرت باشی؛ مثل برخی از یاران امام علی (علیه‌السلام) در جنگ صفین. قضیه از این قرار بود که معاویه فرمان امام علی علیه‌السلام را برای تحویل فرمانداری شام قبول نکرد و به بهانه خونخواهی عثمان که خود در کشتن آن نقش داشت (!) با حضرت وارد جنگ شد. هر دو طرف سپاه بزرگی برای جنگ آماده کردند و نبرد سختی درگرفت. سرانجام لشکر امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) در حال غلبه بر سپاه نفاق بود که قرآن بر سر نیزه‌ها، بی‌بصیرت‌ها را فریب داد و آن‌ها معنی قرآن را فدای ظاهر قرآن کردند. سرانجام همین بی‌بصیرت‌ها حکمیت را مطرح کردند و دوباره همین بی‌بصیرت‌ها ابوموسی اشعری را که فردی ساده‌لوح بود انتخاب کردند که عمروعاص او را فریب داد.

باید از تاریخ درس گرفت. اگر بی‌بصیرت باشی، ابزاری در دستان منافقان زیرک مانند معاویه می‌شوی...

1 صفر، آغاز جنگ صفین (۳۷ ق)