نعمت‌های بهشتیان را خیلی نمی‌توان توضیح داد، چون که در دنیا جلوه پرگناهش زیاد است و وقتی این نعمت‌های پاک را تصویر کنیم، آن گناه‌ها به یاد می‌آید. این‌که هر میوه و گوشتی دوست دارند می‌خورند و جام‌های شراب را از هم قاپ می‌زنند و شادی می‌کنند و نوجوانان زیبارو در کنارشان می‌چرخند؛ این‌ها همه زیبایی‌هایی است که در دنیا با ناپاکی همراه شده... اما چرا خدا این‌ها را به بهشتیان می‌دهد؟ بهشتیان پاسخ می‌گویند:
إِنَّا کُنَّا قَبْلُ فی أَهْلِنا مُشْفِقینَ، فَمَنَّ اللَّهُ عَلَیْنا وَ وَقانا عَذابَ السَّمُومِ[1]
ما پیش از این [در دنیا] به خانواده خود علاقمند بودیم [و به سعادت آن‌ها می‌اندیشیدیم و همواره آنان را به حق فرامی‌خواندیم] پس خدا بر ما منت نهاده [و ما را به رحمت خود به بهشت درآورد] و از عذاب سوزان نگاهمان داشت.
آیا علاقه ما به خانواده‌مان هم همین طور است؟ به دنیا فکر می‌کنیم یا قیامت؟
نظرات (۰)