23 ذی‌القعده روزی است که خداوند با نظر به کره زمین، به جهان خاکی حیات بخشید و پستی‌ها و بلندی‌های زمین را با باران رحمت خود مسطح و قابل‌استفاده برای زندگی انسان و زراعت کرد و به خاطر همین، به این روز «دحواالارض» یعنی روز گسترده شدن زمین می‌گویند. مطابق روایات، اولین نقطه‌ای که از زیر آب سر برآورد، مکان کعبه شریف و بیت‌الله الحرام بود.
این روز یکی از چهار روزی است که روزه در آن بیش‌ترین فضیلت را دارد. در روایت فضیلت آن، به‌اندازه هفتادسال روزه و در روایت دیگر کفاره هفتاد سال، آمده است و برای کسی که علاوه بر روزه، شبش را نیز به عبادت بپردازد، عبادت صد سال نوشته می‌شود.
فرصت‌ها مانند ابر می‌گذرند، پس فرصت‌های نیک را غنیمت دانید...
مفاتیح‌الجنان
نظرات (۰)