«تربیت» یعنی رشد دادن و پرورش دادن، و این مبنی بر قبول کردن یک سلسله استعدادها در انسان است. تربیت با صنعت این تفاوت را دارد که در صنعت، حساب حسابِ ساختن است؛ یعنی انسان منظوری را ابتدا دارد، بعد، از یک سلسله مواد و اشیاء برای منظور خود استفاده می‌کند درحالی‌که به خود این مادّه توجه ندارد که با این کاری که روی آن انجام میدهد آن را کامل می‌کند یا ناقص؛ مادّه می‌خواهد کامل شود یا ناقص [برای او فرقی نمیکند]؛ منظور «من» باید حاصل شود.
یک نجّار و یا یک معمار و بنّا که عملش یک نوع ساختن است... امّا یک باغبان در عین اینکه منظور و هدفی دارد و منافعی دارد ولی کار او بر اساس پرورش دادن طبیعت گل یا گیاه است.
کتاب فطرت، ص 15
نظرات (۰)