نارضایتی‌های این روزهای مردم از وضعیت دلار و سکه و اعتراض‌های بیش و کم خیابانی موجب شده که هر شعاری شنیده شود. شاید اگر شبهه «نه غزه نه لبنان، جانم فدای ایران» را درست جواب داده بودیم، امروز نمی‌شنیدیم که بگویند: «سوریه رو رها کن، فکری به حال ما کن!»
اولاً آن‌ها که این را می‌گویند، خیال می‌کنند اگر سوریه را رها کنیم، میلیاردها دلار پول در مملکت جاری می‌شود. این خیال خامی است، چون چند صباح دیگر باید دو چندانش را در داخل کشور هزینه می‌کردیم.
ثانیاً همه‌مان می‌دانیم که انرژی دولت و دست‌اندرکاران رفاه مردم در این پنج ساله صرف مذاکره با ابرقدرت‌ها شده که اتفاقاً همین‌ها هم طالبش بوده‌اند. چرا این‌ها که درد اقتصادی دارند، نمی‌گویند برجام و مذاکره را رها کن و به فکر کار و اشتغال مردم باش؟
ثالثاً بعد از این‌همه مذاکره، دیگر دیرباورترین‌هایمان هم فهمیده‌اند جز مقاومت راهی در مقابل زورگویان نداریم. چرا به فکر کسی نمی‌رسد که بخواهد همین تجربه نظامی را در بخش اقتصادی هم تکرار کنیم؟
انگار این گروه همیشه دنبال راه حل غلط هستند!
نظرات (۰)