علامه امینی در کتابخانه یکی از شهرهای عراق به مطالعه پرداخته بود. چون این کتابخانه در هر شبانه‌روز تنها چهار ساعت بیشتر باز نبود و جناب امینی هم نمی‌توانست بیش از چهار روز در آن شهر بماند، با توافقی که میان وی و رئیس کتابخانه برقرار شده بود، علامه امینی هر روز به هنگام ظهر، یعنی ساعت تعطیل کتابخانه وارد آنجا می‌شد، کتابدار در را به روی او می‌بست تا روز بعد ساعت 8 صبح که در را به رویش می‌گشود.
درنتیجه، او روزی بیست ساعت در این کتابخانه کار کرد و با لقمه نانی که همراه داشت و جرعه آبی که کتابدار در اختیارش می‌گذاشت، توانست از میان چهار هزار نسخه خطی، مأخذ دلخواه خود را بیابد.
بله. علامه امینی با چنین پشتکاری توانست کتاب گران‌سنگ الغدیر را که شامل موثق‌ترین و استوارترین مستندات در اثبات حقانیت امامت امیرالمؤمنین (ع) است، گردآوری کند.
منبع: منبرک
مرزبان حریم تشیع، علامه شیخ عبدالحسین امینی
نظرات (۰)