بندگی و بلندگوها

از صَدای سخن عشق ندیدم خوش‌تر / یادگاری که در این گنبد دوار بماند

این بازتاب نوای عشق و بندگی انسان و موجودات عالم نسبت به خداوند نیاز به فریاد و هیاهو دارد؟ کسی که اهل شنیدن باشد، این نجوا را در تمام ساعت‌ها و از همه ذرات می‌شنود و جانش تشنه خلوت و آرامشی است تا خود او نیز با معبودش نجوا کند و این گنبدِ دوار را از پژواک مناجاتش خالی نگذارد. مؤمن به مسجد می‌آید تا مانند ماهی به آب برسد و با غرق شدن در آب و هوای محبوبش جانی دوباره برای زندگی بگیرد. بعد شما بیایی حال خوب این آرام‌خانه زمین را با بلندگوها و سروصداهای وقت و بی‌وقت بر هم بزنی. مسجد بهتر حواسش به زاویه، تعداد و حجم صوت بلندگوها هست و به خاطر هر برنامه‌ای بی‌دلیل از آن‌ها استفاده نمی‌کند. راز و نیاز با خداوند تمرکز می‌خواهد.