وقتی‌که پیامبر اکرم از احد برگشت به مدینه، دید در خانه همه شهدا گریه هست جز خانه جناب حمزه؛ حضرت فقط یک جمله فرمود: «اَمّا حَمْزَةُ فَلا بَواکی لَهُ» یعنی همه شهدا گریه‌کننده دارند جز حمزه که گریه‌کننده ندارد. تا این جمله را فرمود، صحابه رفتند به خانه‌هایشان و گفتند: پیامبر فرمود حمزه گریه‌کننده ندارد. زنانی که برای فرزندان خودشان یا شوهرانشان یا پدرانشان یا برادرانشان می‌گریستند، به احترام پیامبر و به احترام جناب حمزةبن عبدالمطلب آمدند به خانه حمزه و برای حمزه گریستند...
این جریان نشان داد که اسلام... مایل است که مردم بر شهید بگریند، زیرا شهید حماسه آفریده است و گریه بر شهید، شرکت در حماسه او و هماهنگی با روح او و موافقت با نشاط او و حرکت در موج اوست.
مجموعه آثار شهید مطهری، ج 24، ص 466
نظرات (۰)