مهمانی همین‌طوری‌اش هم خوب است، مخصوصاً اگر برای صله رحم باشد. اما گاهی باید- به قول امروزی‌ها- سور داد؛ یعنی همه دور و بری‌ها را مهمان کرد؛ از فقیر تا پولدار. البته این مهمانی باید بدون اسراف باشد؛ طوری که بقیه هم بتوانند مثلش را انجام دهند. چیزی شبیه به هیئت‌ها، و نه تالارها!
لَا وَلِیمَةَ إِلَّا فِی خَمْسٍ فِی عُرْسٍ أَوْ خُرْسٍ أَوْ عِذَارٍ أَوْ وِکَارٍ أَوْ رِکَازٍ
فَالْعُرْسُ التَّزْوِیجُ وَ الْخُرْسُ النِّفَاسُ بِالْوَلَدِ وَ الْعِذَارُ الْخِتَانُ وَ الْوِکَارُ الرَّجُلُ یَشْتَرِی الدَّارَ وَ الرِّکَازُ الرَّجُلُ یَقْدَمُ مِنْ مَکَّةَ.[1]
پیامبر اعظم (صلی‌الله‌علیه‌وآله): ولیمه جز پنج جا وارد نشده است: عروسی ازدواج، تولد فرزند، ختنه پسر، خرید خانه و پاقدم حاجی.
به هر حال، این‌جور ولیمه‌ها مخصوصاً ولیمه عروسی از سنت‌های پیامبران است. [2] اما ولیمه چقدر است؟ تا دو روزش خوب است و بیش از آن پز دادن و ریا کردن:
الْوَلِیمَةُ یَوْمٌ وَ یَوْمَانِ مَکْرُمَةٌ وَ ثَلَاثَةُ أَیَّامٍ رِیَاءٌ وَ سُمْعَةٌ.[3]
امام باقر (علیه‌السلام): ولیمه (به اندازه) یک روز و دو روزش اکرام است و سه روز (یا بیشتر) ریا و شهرت‌طلبی است.
نظرات (۰)