در مملکت ما آن موقع که یک حزب و گروه رأی نمی‌آورد، به جای اینکه به فکر تعامل با حزب مقابل بیفتد در لاک خود می‌خزد و همه ترفندهایش را به کار می‌گیرد تا برای چهار سال یا حتی هشت سال آینده برنامه‌ریزی کند و قدرت را به دست بگیرد! عجب ثبات قدمی!
آن وقت همین ما که برای رسیدن به قدرت، هزار و یک مسیر ضد و نقیض را می‌آزماییم؛ در بعضی مسائل مثل وابستگی به آمریکا هیچ ابتکاری نداریم و برای جلب نظر استکبار جهانی حاضر می‌شویم هر ذلتی را بپذیریم. انگار نمی‌دانیم این ننگ در تاریخ به اسم ما می‌ماند!
غافل از اینکه برای همان حفظ قدرت هم که شده باید تغییر مسیر دهیم و ریاکارانه یا مخلصانه در مقابل طبل توخالی نظام سلطه بایستیم. باور کنیم دل‌دادن به پنج به‌علاوه یک یا پنج منهای یک، دردی را دوا نمی‌کند. پس این شش ماه قبل از آغازِ دوباره تحریم‌ها را مغتنم بدانیم و برای خودکفایی و رسیدن به اقتصاد مقاومتی تلاش کنیم.
در یک کلام؛ برای منافع ابتدایی خودمان هم که شده، راه را عوض کنیم...
نظرات (۰)