اکنون در آستانه شهر الله و مقام ضیافت الله هستیم و من خود اقرار دارم که لایق این ضیافت نیستم. شهر شعبان المعظم که شهر امامان است، در شرف گذشتن و ما خود را نتوانستیم مهیا کنیم برای شهر الله. دعاها را گاهی با لقلقه لسان خواندم و از آن‌ها چیزی حاصل نشد. در این آخر شهر عرض می‌کنم:
اللهُمَّ انْ لَمْ تَکُنْ غَفَرْتَ لَنا فیِما مَضی مِنْ شَعبانَ فَاغْفِرْ لَنا فِیما بَقِیَ مِنهُ 1
خدایا اگر در آن قسمت از ماه شعبان که گذشته ما را نیامرزیده‌ای، در آن قسمت که از این ماه مانده بیامرزمان
از رحمت حق‌تعالی مأیوس نیستم و مباش، در دنیا [مباد] روزی که گناهان به آنجا رسد که از رحمت حق مأیوس شویم.
1) دعای آخر ماه شعبان
(صحیفه امام، ج 20، ص 253)
نظرات (۰)