خیلی‌هایمان حداقل روزی یکی دوباره دعای سلامتی امام زمان را می‌خوانیم و خود را از یاران ایشان می‌دانیم. انگار عهد نانوشته‌ای بین ما و امام زمان‌مان هست که چون زیاد از ایشان دم می‌زنیم و به ظاهر برایشان دعا می‌کنیم، پس ما منتظر واقعی هستیم و احتمالاً خیال کنیم که بقیه این جایگاه را ندارند! شاید با همین توجیه‌ها هم هست که به خودمان اجازه می‌دهیم مرتکب خیلی از گناهان شویم. اما باید بدانیم که خود امام به ما هشدار داده‌اند و فرمودند:
إنَّهُ لَیْسَ بَیْنَ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ بَیْنَ اَحَد قَرابَةٌ، وَ مَنْ انْکَرَنی فَلَیْسَ مِنّی[1]
امام عصر (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه): بین خدا و هیچ‌یک از بندگانش، خویشاوندی وجود ندارد – و هرکس مرا انکار کند، از من نیست.
پس حالا بیایید تلاش‌مان را بیشتر و واقعی‌تر کنیم. نه فقط رفتارهای فردی، بلکه رفتارهای خانوادگی و اجتماعی‌مان هم باید مهدی‌پسند باشد؛ اگر واقعاً منتظریم...
نظرات (۰)