مشکل: شخص پیغمبر!

اگر می‌خواهید حرف‌تان را نفر مقابل قبول کند، باید به آن چیزی که او قبول دارد قسم بخورید. مثلاً بگویید: به جان مادرت! اما در سوره قاف، قرآن دقیقاً به چیزی قسم می‌خورد که مخالفانش قبول ندارند! تازه، خود حرف را هم اول نمی‌زند، بلکه از دلیل تعجب آن‌ها می‌گوید و آن اینکه پیغمبری از جنس خودشان آمده تا به معاد هشدارشان دهد. چقدر وحشتناک! بله، برای جماعت کفرپیشه این هشدار بسیار وحشتناک است:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ ق وَ الْقُرْآنِ الْمَجیدِ؛

بَلْ عَجِبُوا أَنْ جاءَهُمْ مُنْذِرٌ مِنْهُمْ فَقالَ الْکافِرُونَ هذا شَیْ‏ءٌ عَجیبٌ[1]

قاف، سوگند به قرآن باشکوه، [که ما تو را به رسالت فرستادیم تا مردم را به قیامت هشدار دهی، ولی آنان نه تنها ایمان نیاوردند] بلکه از اینکه هشداردهنده‌ای از خودشان برایشان آمد، در شگفت شدند و کافران گفتند: «این [محمد و حکایت معاد] چیزی عجیب است.»

پس مسئله پیامبری است که با قرآنش این هشدار بزرگ را می‌دهد و برای این امر بهترین کار این است که به همین قرآن سوگند یاد کند!