سوژه سخت، به روز، پرمدعی و منتقددار که رفتن به سراغش از هر کسی بر نمی آید. حاتمی کیا زحمت بسیاری براب نمایش دردهایش متقبل می شود. برای نخستین بار بر پرده سینمای ایران آمد. فیلم پاسخی به این پرسش است که مسئله ایرانیان و نوع انسان با تفکر داعشی چیست و مقابله با آن چه لزومی دارد.
مرزگذاری میان جبهه های گوناگون اشرار حمله ور به سوریه، از خوبی های فیلم است. با تعلیق ها و تصمیم های نفس گیرش مخاطب میخ کوب می شود و با جامعیت و ساده سازی مفاهیمش تفسیر سیاسی روز را می آموزد. نگاه فراملی فیلم، ملیت و وطن را نیز شامل می شود و ضرورت دفاع در برابر توحش عریان اسلام هراسی را به خوبی تذکر می دهد. به وقت شام درس های دشوار سیاسی را به سادگی آموزش داد، حد جدیدی از هنر فلیمسازی در ایران را برجای گذاشت و بابیان روشن و هنرمندانه خود مخاطبان فیلمش را تا آن سوی مرزهای کشور گسترده کرد.
نظرات (۰)