اخلاق حکومتی

اینکه همه ما از مسخره و غیبت و تجسس کردن و هزار اخلاق بد دیگر متنفریم، یک ویژگی فطری است که خدای مهربان در دل‌ها‌مان قرار داده است. اما نباید فکر کنید که قرآن آمده تا همین چیزهایی را که خودمان هم به‌سادگی می‌فهمیدیم به ما یاد دهد. نه؛ مسئله چیز دیگری است.

مسئله این است که در جامعه ایمانی افراد به اسم حکومت اسلامی و مقام ولایت در زندگی‌های یکدیگر تجسس می‌کنند و با انگ به یکدیگر، پشت سر هم حرف می‌زنند و هزار گناه دیگر را با توجیه‌های مختلف انجام می‌دهند. این‌جاست که قرآن این جامعه را بر حذر می‌دارد:

یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا یَسْخَرْ قَوْمٌ مِنْ قَوْمٍ... وَ لا تَنابَزُوا بِالْأَلْقابِ... وَ لا تَجَسَّسُوا وَ لا یَغْتَبْ بَعْضُکُمْ بَعْضاً... وَ اتَّقُوا اللَّهَ![1]

ای کسانی که ایمان آورده‌اید، نباید قومی قوم دیگر را مسخره کند.. و به همدیگر لقب‌های زشت مدهید... و جاسوسی مکنید، و بعضی از شما غیبت بعضی نکند.... پس از خدا تقوا پیشه کنید!