دوربین‌هایی که امام را می‌دیدند، امامی که خدا را می‌دید

روزی که شاه فرار کرد ما در نوفل‌لوشاتو بودیم. تمام خبرنگاران کشورهای مختلف از آفریقا، از آسیا، از اروپا و امریکا آنجا بودند و شاید صد و پنجاه دوربین فقط صحبت‌های امام را مستقیم پخش می‌کردند. می‌خواستند ببینند امام چه تصمیمی دارد. امام بر روی صندلی کنار خیابان ایستاده بود. چند دقیقه صحبت کرد و مسائل خودش را گفت. یک‌مرتبه برگشت و گفت: «احمد ظهر شده؟» گفتم: «بله الآن ظهر است.» بی‌درنگ امام گفت: «والسلام علیکم و رحمت الله و برکاته!»

شما ببینید در چه لحظه‌ای امام صحبت‌هایش را رها کرد، برای این‌که نمازشان را اول وقت بخواند؛ درجایی که تلویزیون‌های سراسری، هرکدام میلیون‌ها بیننده دارد.

منبع: برداشت‌هایی از سیره امام خمینی (ره)، ج 3، ص 57، به نقل از تارنمای سیره علما

امام خمینی (ره)