این که در جامعه اسلامی تقلید کورکورانه ممنوع است را باید پیش فرض بگیریم تا بفهمیم چرا این قدر به «تفکر» و «عاقلانه عمل کردن» سفارش شده‌ایم. آن وقت قبول می‌کنیم که چرا ولایت و ولایت‌پذیری امری بالاتر از تفکر و تشخیص شخصی قرار داده شده و رفتاری کورکورانه و جاهلانه نیست.
تنها وقتی این مقدمات را بپذیریم، می‌توانیم بفهمیم هر کس رفتارهای ولی خدا را با فهم شخصی خودش بسنجد و انتظار داشته باشد ولی‌الله از تفکر ابتدایی او تبعیت کند، خودش و جامعه خود را به زحمت انداخته است:
وَ اعْلَمُوا أَنَّ فیکُمْ رَسُولَ اللَّهِ لَوْ یُطیعُکُمْ فی کَثیرٍ مِنَ الْأَمْرِ لَعَنِتُّمْ[1]
و بدانید که پیامبر خدا در میان شماست. اگر در بسیاری از کارها از [رأی و میل] شما پیروی کند، قطعاً دچار زحمت می‌شوید.
پس لطفا از دعوت به ولایت‌پذیری خسته نشوید. اگر خیرمان در این نبود، این قدر اصرار نمی‌کردیم.
نظرات (۰)