دریافت
حجم: 493 کیلوبایت
راه‌برِ نجات از دنیا
همه دردها و بدبختی‌ها و فلاکت‌ها را اگر در یک ظرف بچپانی، اسمش را چیزی جز «حب دنیا» نمی‌توانی بگذاری. اصلا اساس همه خطاها همین علاقه به دنیاست که انسان را بدجوری زمین می‌زند: «حُبُّ الدُّنْیَا رَأْسُ کُلِّ خَطِیئَة» (کافی، ج3، ص771)
تا این جایش را قبلا دیده بودیم و نشانه‌اش را فهمیده بودیم که انسان در هنگام نعمت بی‌خودی مغرور و خوشحال می‌شود و در هنگام سختی مایوس و ناراحت. اما چه باید کرد برای نجات از این بلای اساسی؟
راستش را بخواهی راه‌کار زیاد است؛ اما بگذار در این روزهای خاص به جای نشان دادن راه، راه‌بر را معرفی کنیم. کسی که راهی را رفت که از دنیا کنده شد و نفْسِ اماره‌ی دنیاخواه را به نفْسِ مطمئنه‌ی خداخواه تبدیل کرد. او سیدالشهداست که در میدانِ بلا، دنیای پُرابتلاء و امتحان را راه رسیدن به آخرتش قرار داد و این گونه مورد مهر پروردگارش قرار گرفت:
یا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ × ارْجِعی إِلى رَبِّکِ راضِیَةً مَرْضِیَّةً × فَادْخُلی فی عِبادی × وَ ادْخُلی جَنَّتی (سوره فجر، 27 تا 30)
تو ای روح آرام یافته! به سوی پروردگارت بازگرد در حالی که هم تو از او خشنودی و هم او از تو خشنود است، پس در میان بندگان راستین من درآی و به بهشت من وارد شو.
آری، امام حسین (علیه‌السلام) بهترین مصداق این آیات است تا راه‌برِ ما باشد برای کنده شدن از دنیا و رسیدن به نفس مطمئنه...
نظرات (۰)