جای خالی کتاب

دربارۀ کتاب سخن زیاد گفته شده. هرچه هم گفته شود باز کم است؛ آن هم در دوره‌ای که شبکه‌های مجازی و مشغله‌های الکی سرمان را شیره مالیده. مسجد خانۀ خدایی است که فرمود:

ألا بِذِکرِ اللهِ تَطمَئِنَّ القُلوب[1]

آگاه باشید! دل‌ها تنها به یاد خدا آرام می‌گیرد

در این خانۀ آرام خدا اکثر وقت‌ها جای کتاب خالی است. جای کتاب خالی است که خیلی چیزهای بی‌خود دیگر جایش را گرفته‌اند. جماعتی که مسجد خانۀ دل‌شان شده، باید رفیق شفیق کتاب باشند؛ باید باسوادترین خلقِ روی زمین باشند؛ باید باسواد باشند تا به همۀ دل‌های بی‌قرار بفهمانند که تنها و تنها با یاد خدا دل‌ها آرام می‌شود و بس.