من حقیقتاً، نه به‌عنوان تعارف، نه به‌عنوان یک حرفِ هزاران بار تکرار شده، واقعاً قاصرم؛ زبان قاصر است... که بخواهد از این مقام بلند تعریف و تجلیل کند... این‌همه درخشندگی، این‌همه کبریا و عظمت؛ که کسی مثل پیغمبر (ص) وقتی فاطمه زهرا (س) بر او وارد می‌شد، «قام الیها»1؛ نه‌فقط بلند می‌شد، بلکه بلند می‌شد و به سمت او می‌رفت. یک‌وقت یکی وارد اتاق می‌شود، شما به احترامش بلند می‌شوید؛ یک‌وقت کسی وارد اتاق می‌شود، شما با اشتیاق به طرفش می‌روید. این‌ها مگر شوخی است؟ این بحثِ پدر - فرزندی نیست. پیغمبر خدا این‌جور از فاطمه زهرا (س) تجلیل می‌کند؛ رضای او را رضای خود، رضای خود را رضای خدا؛ سخط او را سخط خود، سخط خود را سخط خدا اعلام می‌کند.
1) سنن ابی داود، ابوداوود، ج ۲، ص ۵۲۲
(امام خامنه‌ای، 23/02/1391)
نظرات (۰)