کسانی که به مولای خود نامه نوشته بودند، اما هنگام یاری دادن دست یاری به امام خود نداده بودند، از کرده خود پشمیان شده بودند. با هم عهد بستند که گناه خود را جبران کنند. حدود چهار هزار نفر در نخیله جمع شدند و با نام توابین در عین‌الورده به سپاه دشمن زده و خالصانه خون خود را نثار امام حسین (سلام‌الله‌علیه) کردند؛ اما سؤال اینجاست که آیا آن‌ها هم مانند یاران امام حسین (سلام‌الله‌علیه) کربلایی شدند؟
«عده توابین، چند برابر عده شهدای کربلاست. شهدای کربلا همه در یک روز کشته شدند؛ توابین نیز همه در یک روز کشته شدند؛ اما اثری که توابین در تاریخ گذاشتند، یک‌هزارم اثری که شهدای کربلا گذاشتند، نیست! به خاطر اینکه در وقت خود نیامدند، کار را در لحظه خود انجام ندادند، دیر تصمیم گرفتند و دیر تشخیص دادند.»[1]
22 جمادی‌الاول، نبرد توابین شیعه به رهبری سلیمان صرد خزاعی در عین‌الورده با سپاهیان عبیدالله‌بن زیاد (65 ق)
نظرات (۰)