درد اغتشاش‌های این روزها

نوشته بود: «به ما می‌گویند اعتراض‌ها به نتیجه نمی‌رسد چون رهبر نداریم. به ایشان می‌گوییم: ما اصلاً اعتراض می‌کنیم که رهبر نداشته باشیم!» این شاید خلاصه خواسته اغتشاشگران در این روزهاست که با شعارهای مرگ و لعن همراه است.

اجازه دهید ما ناراحت شویم، نه از این جهت که به آقایمان بی‌احترامی می‌شود و نه از آن جهت که شهرمان را به آشوب کشیده‌اند؛ بل از این جهت که در کشورمان افرادی داریم که نه از منتقدان اقتصادی دولت‌اند و نه از منتقدان سیاسی و این از شعارها و رفتارهایشان پیداست. رفتارهایی مثل حمله به ماشین آتش‌نشانی و آتش زدن و لخت کردن و کشتن آدم‌ها، در هیچ فرهنگ و مرام انسانی تعریف نشده است!

اینکه افرادی در جامعه ضرورت حکومت و رهبری‌اش را نفهمند و فکر ‌کنند با رفتارهای بدوی می‌توان به خواسته‌های مشروع یا نامشروع رسید، دردناک است! آیا این نتیجه عدالت‌خواهی یا فشار گرانی‌هاست؟ آیا مسئولان ما سعی کرده‌اند مردم را راضی نگه دارند؟ نکند زبان ارتباطی ما با برخی افراد قطع است؟