به بهانه نقد فیلم رسوایی ۲
رسوایی ۲ اگرچه به کارهای قبلی دهنمکی مربوط است، فرقش با رسوایی ۱ این است که زبان نقد را به سمت مسئولان چرخانده است. حاج آقایی که در فیلم قبل به خاطر هدایت یک زن بیآبرو شده بود و خدا آبرویش را برگرداند، این بار پای چوبه دار حاضر میشود و قاتلی را نجات میدهد که به گفته او «تخممرغ دزد» است و «شتردزدها» رها شدهاند.
همه حرف کارگردان این است که اگر مسئولان به فکر اصلاح خود نباشند و برای مردم دلسوزی نکنند، جامعه اصلاح نمیشود و همین نعمتهایی هم که هست، از صدقه سر بزرگانی است که با پرچم «یا حسین» و ارتباطشان با خدا کشور را حفظ کردهاند. زلزلهای که حاج آقا وعدهاش را میدهد با بیتوجهیهای مسئولان و اعتراضهای مردمی این زمانه ما، نسبت خوبی دارد.
رسوایی ۲ با همه حرفهای خوبش شبیه یک منبر سینمایی است که دیگر طنزهای همیشگی دهنمکی را هم ندارد و برای همین با استقبال مردم روبهرو نمیشود. شاخصههای سینما چیزی بیشتر از این کارهایی است که دهنمکی آن را تجربه میکند.
نظرات (۰)