ظهور؛ فتح‌الفتوح پیامبر اعظم

وقتی پیامبر مکه را بدون جنگ و خون‌ریزی فتح کرد، همه فکر کردند این همان «فتح مبین» است که خدا به پیامبرش وعده داده؛ اما انگار وعده خدا بزرگ‌تر از این حرف‌هاست. پیروزی با جنگ یا بی‌جنگ و گرفتن غنیمت، یک نعمت کوچک است که می‌تواند نشانه‌ای برای نعمت‌های بزرگ‌تر باشد.

ولی آن چیزی که فوق‌العاده است و دل پیامبر و مؤمنان را شاد می‌کند، پیروزی ابدی حق بر باطل است که هدف اصلی خلقت و فرستادن پیامبران هم همین است:

هُوَ الَّذی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدی‏ وَ دینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَی الدِّینِ کُلِّهِ وَ کَفی‏ بِاللَّهِ شَهیداً[1]

اوست کسی که پیامبر خود را به [قصد] هدایت، با آیین درست روانه ساخت، تا آن را بر تمام ادیان پیروز گرداند و همین که خدا گواه است، کافی است.

آیا این وعده خدا محقق شده است؟ مسلماً هنوز نه؛ پس برای تحقق این فتح‌الفتوح، باید منتظرانه به پا خیزیم.