فرهنگسراها را که ساختند، خواسته یا ناخواسته به جنگ مسجد رفتند. اگرچه هر فرهنگسرایی احتمالا نمازخانهای هم داشت، ولی قرار بود کارکردهای مسجد یکی یکی کم، و به فرهنگسراها منتقل شود.
شاید اشکال اصلی از خود مساجد بود که نمیتوانستند همه نیازهای فرهنگی مردم را رفع کنند. مسجدی که در زمان رسولالله محور حکومتداری و قضاوت و اقتصاد و فرهنگ بود، حالا به یک نمازخانه صرف تبدیل شده بود و فضا را برای رقبا مهیا میکرد.
پس باید قضیه برعکس میشد و از کارکردهای ضروری به مسجد تراز میرسیدیم. در دورهای که پیر و جوان سرگرم رسانهاند «سینمامسجد» پیشنهاد خوبی بود که شاید جشنواره عمار کلید عملیاتیشدنش را زد.
در «سینمامسجد» باید بایستههای «سینما» و «مسجد» را لحاظ کرد. باید فیلمها رنگ و بوی خدایی داشته باشد و اگر ندارد، با نقد و بررسی خوب و بدش مشخص شود. این گونه «فیلم بهتر» قابل شناسایی خواهد بود و آینده سینمای جامعه اسلامی رو به روشنی میرود.
نظرات (۰)