آنی که برای انسان ارزش دارد، ارزش انسانی و روحانی دارد، ارزش الهی دارد، این است که این انگیزه را حفظش بکند که برای خدا این کار را بکند...
گاهی وقت‌ها خود انسان هم در اشتباه است، لکن باید فکر کند حالا این کاری که من دارم می‌کنم و این‌قدر خوشحالم برای اینکه برای خدا این کار را کردم، اگر یک کسی بهتر از من این کار را انجام بدهد، [آیا] حاضرم که این را به او بدهم و خوشحال‌تر هم بشوم، برای اینکه او بهتر برای خدا کار می‌کند یا نه. اگر اینجا آدم فهمید که نه این‌طور نیست، حاضر نیست این کار را [انجام بدهد]، بداند این خدایی نبوده، اخلاص نبوده در آن. آنی که برای ما فایده دارد، اخلاص است.
(صحیفه امام، ج 19، ص 446 و 447)
نظرات (۰)