وقتی از نفاق و منافق می‌گویند، یاد مسعود رجوی یا امثال عبدالله‌بن‌ابی می‌افتیم و کلی اظهار تأسف می‌کنیم. انگار موضوع نفاق از ما خیلی دور است! در حالی که عبدالله‌بن‌ابی و مسعود رجوی برای همه مشخص شده بودند و کفر قلبی‌شان تقریباً عمومی شده بود. اما آن‌ها هم از روز اول این‌طور نبودند. نفاق مثل موریانه به وجودشان راه پیدا کرد و تمام‌شان را گرفت؛ اتفاقی که ممکن است برای همه ما بیفتد.
پس از کجا بفهمیم که در قلب‌مان نشانه‌های نفاق هست یا نه؟ ببین اهل تخلف از فرمان ولی خدا هستی یا نه. اولین نشانه همین «تخلف» است که می‌تواند در جنگ یا غیر جنگ باشد:
سَیَقُولُ لَکَ الْمُخَلَّفُونَ مِنَ الْأَعْرَابِ شَغَلَتْنَا أَمْوَالُنَا وَأَهْلُونَا فَاسْتَغْفِرْ لَنَا
یَقُولُونَ بِأَلْسِنَتِهِم مَّا لَیْسَ فِی قُلُوبِهِمْ[1]
به‌زودی متخلّفان از اعراب (عذرتراشی کرده) می‌گویند: «اموال ما و کسانمان ما را گرفتار کردند. براى ما آمرزش بخواه.» آن‌ها به زبان خود چیزی می‌گویند که در دل ندارند!
نگران‌کننده است؛ چقدر اهل اطاعتیم؟
نظرات (۲)