از «آزادی‌خواهان» تا «عدالت‌طلبان»

در دهه 70 که محمد خاتمی با شعار آزادی روی کار آمد، کسی نبود بگوید: «استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی» شعار انقلاب اسلامی ما بوده و هست. او یا اطرافیانش با این بهانه، «تساهل و تسامح در دین» را رواج دادند با اینکه می‌دانستند نقدشان به اصل انقلاب نمی‌چسبد و صرفاً سوار موج انتقاد به دولت اکبر هاشمی رفسنجانی شده‌اند.

در دهه ۸0 محمود احمدی‌نژاد شعار عدالت‌خواهی را مطرح و مذهبی‌ها را بیش از دیگران جذب کرد. به خیال ما او شعار انقلاب را زنده کرده بود، ولی در واقع او نیز به سبک محمد خاتمی از ضعف دولت‌های قبل استفاده کرد و دغدغه انقلاب نداشت.

انقلابی‌بودن یا نبودن به حرف نیست. ما فقط کسی را انقلابی می‌دانیم که حاضر باشد به خاطر انقلاب از خواسته‌های خود و اطرافیانش بگذرد. «آزادی» و «عدالت» دو رکن نظام اسلامی هستند که ذیل «توحید» تعریف می‌شوند. ما در جمهوری اسلامی به دنبال «زورو» و «سوپرمن» نیستیم. ما محمدعلی رجایی می‌خواهیم که همه چیزش را وقف انقلاب و مردم انقلابی‌اش بکند.