وفای به عهد با ولی خدا

برخی ایرادها که به مسلمانان یا ایرانیان می‌گیرند، پربی‌راه نیست. مثلاً اگر واقعاً ما ایرانی‌ها یا مسلمانان اهل وفای به عهد نباشیم، باید بپذیریم که مشکل اساسی داریم. نمی­گوییم غیرایرانی‌ها یا غیرمسلمانان بهتر از ما هستند، می‌خواهیم وفای به عهد در ما طور دیگری بدرخشد. این به طور کلی است؛ حالا اگر این وفاداری در مقابل پیغمبر باشد که وضعش فرق می‌کند، چرا که بیعت با او، بیعت با خداست:

إِنَّ الَّذِینَ یُبَایِعُونَکَ إِنَّمَا یُبَایِعُونَ اللَّهَ یَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَیْدِیهِمْ

فَمَن نَّکَثَ فَإِنَّمَا یَنکُثُ عَلَى نَفْسِهِ وَمَنْ أَوْفَى بِمَا عَاهَدَ عَلَیْهُ اللَّهَ فَسَیُؤْتِیهِ أَجْرًا عَظِیمًا[1]

در حقیقت، کسانى که با تو [ای پیامبر] بیعت مى‌کنند، جز این نیست که با خدا بیعت مى‌کنند؛ دست خدا بالاى دست‌هاى آنان است. پس هر که پیمان‌شکنى کند، تنها به زیان خود پیمان مى‌شکند، و هر که بر آنچه با خدا عهد بسته وفادار بماند، به‌زودى خدا پاداشى بزرگ به او مى‌بخشد.

همین نسبت برای بیعت با امام معصوم یا ولی فقیه هم برقرار است