پیروزی قطعی اسلام

یک «فتح مبین» داریم و یک «فتح قریب». درباره این دو مفسران حرف‌های زیادی زده‌اند. اما گویا فتح مبین همان پیروزی قطعی و نهایی که به وسیله آن بساط ظلم و کفر و شرک جمع می‌شود، است و فتح قریب همان آرامش و ثروت و نعمت‌های دنیایی که در سایه این فتح مبین به دست می‌آید.

خدا «فتح مبین» را قطعی می‌داند و به خاطر آن پیامبر را از تمام گناهان و اشتباهات معصوم می‌دارد:

إِنَّا فَتَحْنَا لَکَ فَتْحًا مُّبِینًا

لِّیَغْفِرَ لَکَ اللَّهُ مَا تَقَدَّمَ مِن ذَنبِکَ وَمَا تَأَخَّرَ وَیُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَیْکَ وَیَهْدِیَکَ صِرَاطًا مُّسْتَقِیمًا، وَیَنصُرَکَ اللَّهُ نَصْرًا عَزِیزًا[1]

ما تو را پیروزى بخشیدیم [چه‌] پیروزى درخشانى! تا خداوند از گناه گذشته و آینده تو درگذرد و نعمت خود را بر تو تمام گرداند و تو را به راهى راست هدایت کند. و تو را به نصرتى ارجمند یارى نماید.

ما منتظر آن فتح قطعی هستیم که با ظهور امام عصر محقق می‌شود. هر چه نعمت امروز ماست، از صدقه سر آن «فتح مبین» است.