از «قرمز و آبی» تا «نهنگ آبی»

وقتی از راهکارهای نجات از فضای مجازی بحث می‌شود، خانواده‌ها اشتیاق نشان می‌دهند و می‌خواهند بدانند چطور می‌توانند فرزندشان را از معضلات اینترنت خارج کنند. این راهکارها می‌تواند دو نوع باشد:

اول راه‌های موقت که ما به آن‌ها می‌گوییم «ترفندهای سرکاری» این ترفندها حواس بچه را پرت می‌کند ولی به محض این که اوضاع برگردد، آش همان است و کاسه همان! دوم، راهی اصولی است که سخت‌تر ولی ماندگارتر و به دردبخورتر است. اما متاسفانه وقتی این راه را معرفی می‌کنیم، خانواده‌ها نشنیده‌اش می‌گیرند. انگار داریم یک حرف پوچ تکراری می‌زنیم! آن راه چیست؟ تربیت درست بچه‌ها.

عجیب است که خانواده‌ها از این حرف فراری‌اند و حاضر نیستند تلاشی برایش بکنند ولی برای ترفندهای سرکاری سر و دست می‌شکنند. اگر از 50 سال پیش ارتباط خانواده با بازی بچه‌ها درست طراحی شده بود، جنگ قدیمی «قرمز و آبی» یک معضل نمی‌ماند و حالا هم تبدیل به معضل «نهنگ آبی» نمی‌شد. نهنگ آبی ریشه در همان خطری دارد که ما سال‌ها ندیدیمش و حالا هم انگار نمی‌خواهیم ببینیمش.